కనులు దాటే తెగువ ఉందా కరిగిపోయే కలలకి మనవి వినని మలుపులెన్నో
కదలలేని కథలకి ఏమో ఆగే వీలుంటుందా ఏమో సాగే దారుంటుందా కలవరమా
ఇది ఏవేవో ఊహల్లో ఊరేగే దారుల్లో ఎన్నెన్నో స్వప్నాలే ఊరించాయా తీరాలే
దాటేసి ఆడించే ఆటల్లో ఓడించే మౌనాలే ఇవా మనసే స్వయంగా కదిలే
భయంగా గతమే స్థిరంగా ఓ మిగిలే నిజంగా ఏకాంతంలో సాగే
ప్రయాణం చేదుగా ఇన్నాళ్లుగా లోటేమిటో తెలిసిందిగా ఆ నక్షత్రాలెన్నున్నా ఆకాశంలో నింగి
జాబిల్లి సావాసాన్నే కోరే చుట్టురా ఎవరున్నా ఈ లోకంలో గుండె ఆశించే
తోడంటే ఒకరేలే మనసే స్వయంగా కదిలే భయంగా గతమే స్థిరంగా
ఓ మిగిలే నిజంగా