काय या संतांचे मानूं उपकार । मज निरंतर जागविती
॥१॥ काय द्यावें यांसी व्हावें उतराई । ठेवितां
हा पायीं जीव थोडा ॥२॥ सहज बोलणें हित
उपदेश । करूनि सायास शिकविती ॥३॥ तुका ह्मणे
वत्स धेनुवेचे चित्तीं । तैसें मज येथ सांभाळिती ॥४॥