नको ओढ लावून घेऊ उन्हाची जसे पारधी हे तसे
तीर टोची पिसांमागुनी गे पिसे दग्ध होती भरारी पडे
मृत्तीकेशीच अंती तसे ऊन्ह मार्गात होतेच माझ्या पदांशी
भूमी तप्त होतीच माझ्या परंतु तुझे हात हातात आले
व्यथांचे तळे गा नीळेशार झाले न ठावे किती
वेळ चालेल खेळ न ठावे किती चावी या माकडाची
जशी ओढती माळ तैशीच मोजू भली लांब जपमाळ फुटक्या
क्षणांची फुला या उन्हाचा तुला ठाव नाही बरे
तप्त देशी तुझा गाव नाही म्हणोनी तुझे ओठ गातात
ओले तुझ्या नेत्री निष्पापता घेई झोली प्रिये ये
निघोनी घनांच्या कडेनी मला एकटेसे...